Dag 6 en 7 - Hanoi
26 januari 2018 - Hàng Bồ, Vietnam
Het inmiddels alweer 22.45 uur en voorlopig ben ik niet uitgeschreven over Hanoi!
Inmiddels 2 dagen geleden arriveerden we hier eind van de middag 24 januari. Mijn eerste indrukken waren.. Herrie, chaos, smerig en donkere straten. Nu denk ik.. "Getver wat een vooroordelen!" Het is gewoon een manier van leven hier die ik nog nooit gezien heb!! De herrie en ogenschijnlijke chaos dienen een aantal redenen. Hanoi is één en al bedrijvigheid. Alles is hier in beweging. Op ieder plekje zit, staat, fietst iemand met handelswaar. Van allerlei soorten eten tot de kapper die op straat een spiegel tegen de muur heeft gehangen en er een stoel voor heeft gezet "open for business." Er zijn veel mensen en die willen allemaal hun plekje, dus ziet het er chaotisch uit, maar iedereen kent zijn of haar plekje. Het verkeer rijdt kris kras door elkaar heen, links rechts, keren midden op straat, lopen, fietsen, op de scooter of met de auto het maakt niets uit iedereen gaat zijn weg. Met toeteren waarschuuwt men elkaar.. "Let op hier kom ik" of "ga ff aan de kant." Eigenlijk is het een prachtig systeem en het werkt! Wil je ff geen herrie of chaos vlucht dan een koffietentje binnen. De koffie is hier heerlijk! Er zit een chocoladesmaak aan... Solange vindt de coconutcoffee geweldig.
Mensen zijn hier ontzettend vriendelijk en behulpzaam en niet alleen maar voor geld! Ze hebben humor!
Ons hotel ligt in "The old Quarter" en dat betekent vele kleine straatjes. Wat opvalt is dat de straten gelijk zijn aan hun handelswaar. Het ene straatje verkoopt bloemen, het volgende bamboe, of electronica, dan weer allemaal kappers of kleine groente- en fruitmarktjes. De straat van de slagers kwamen we ook tegen. Het vlees ligt uitgestald op houten tafels, maar je kunt ook je eigen kip uitzoeken en die wordt dan voor je geslacht. Pff ik besloot er direct vegetariër te worden. De Vietnamezen zijn niet anders gewend. Er wordt veel op straat gekookt en gegeten. Het is een ontmoetingsplaats voor mensen.
Vies.. Tja.. Het is niet mijn standaard van schoon, maar mensen zijn hier wel degelijk netjes!! De vuilnis die op straat wordt gegooid of gezet wordt ook opgehaald. Dit werk is voorbehouden aan vrouwen. Ik raakte begin van de avond aan de praat met een Vietnamese die in Duitsland en Oostenrijk gestudeerd had en vroeg haar waarom nu juist vrouwen dit hele zware werk deden? Het vuil wordt namelijk met een platte kar opgehaald en naar een verzamelpunt gebracht. Ze vertelde me dat dit vrouwen zijn zonder enige opleiding en vaak met teveel kinderen die echt geen andere keus hebben. Nou, petje af!! Ik doe het ze niet na.
We brachten vandaag ook een bezoek aan de Hóa Ló Prison. Die staat bekend om 2 dingen. De vreselijke martelingen uitgevoerd door de Franse onderdrukkers en de opsluiting van voornamelijk Amerikaanse piloten die gevangen genomen werden tijdens de Vietnam War. Wat zijn wij Westerlingen toch nare mensen... Wat bij mij is blijven hangen is dat de Vietnamese revolutionairen ondanks alles ( doodstraf en gruwelijke martelingen) in hun doel bleven geloven. Voor de Amerikaanse piloten was het gevangenisleven in "Hanoi Jilton" een tijd van bezinning. Velen van hen kwamen tot inkeer en schreven de Amerikaanse politiek de oorlog te stoppen.
Later onderweg kwamen we, puur toeval, bij een public temple. Het lag achter een muur en was slecht onderhouden. We mochten evenwel op onze sokken naar binnen. Voor de ingang zat een man op stukken geel papier met speciale kwasten en hele speciale inkt gebeden voor de doden te "schrijven." Ik had dit weleens op tv gezien en wist dat het een kunst is om te kunnen. Toen ik de tempel uitkwam en mijn schoenen aan wilde doen schoof hij een krukje naar voren, zodat ik kon zitten. Engels sprak hij zelf niet, maar hij communiceerde via zijn protegé die heel redelijk Engels sprak. We mochten alles vragen. Misschien genoot hij stiekem wel een beetje van de aandacht die hij voor zijn werk kreeg. Als dank maakte hij voor ons allebei een kunstwerkje. We zullen het zeker bewaren en nog lang terug denken aan dat bijzondere moment!!
Morgen gaan we Hanoi verlaten en ik moet zeggen.. Met mixed feelings. Ik had hier nog wel een paar dagen kunnen rondzwerven.
Op naar het volgende avontuur Cat Ba - Halong Bay!
Dikke kus van ons!
Inmiddels 2 dagen geleden arriveerden we hier eind van de middag 24 januari. Mijn eerste indrukken waren.. Herrie, chaos, smerig en donkere straten. Nu denk ik.. "Getver wat een vooroordelen!" Het is gewoon een manier van leven hier die ik nog nooit gezien heb!! De herrie en ogenschijnlijke chaos dienen een aantal redenen. Hanoi is één en al bedrijvigheid. Alles is hier in beweging. Op ieder plekje zit, staat, fietst iemand met handelswaar. Van allerlei soorten eten tot de kapper die op straat een spiegel tegen de muur heeft gehangen en er een stoel voor heeft gezet "open for business." Er zijn veel mensen en die willen allemaal hun plekje, dus ziet het er chaotisch uit, maar iedereen kent zijn of haar plekje. Het verkeer rijdt kris kras door elkaar heen, links rechts, keren midden op straat, lopen, fietsen, op de scooter of met de auto het maakt niets uit iedereen gaat zijn weg. Met toeteren waarschuuwt men elkaar.. "Let op hier kom ik" of "ga ff aan de kant." Eigenlijk is het een prachtig systeem en het werkt! Wil je ff geen herrie of chaos vlucht dan een koffietentje binnen. De koffie is hier heerlijk! Er zit een chocoladesmaak aan... Solange vindt de coconutcoffee geweldig.
Mensen zijn hier ontzettend vriendelijk en behulpzaam en niet alleen maar voor geld! Ze hebben humor!
Ons hotel ligt in "The old Quarter" en dat betekent vele kleine straatjes. Wat opvalt is dat de straten gelijk zijn aan hun handelswaar. Het ene straatje verkoopt bloemen, het volgende bamboe, of electronica, dan weer allemaal kappers of kleine groente- en fruitmarktjes. De straat van de slagers kwamen we ook tegen. Het vlees ligt uitgestald op houten tafels, maar je kunt ook je eigen kip uitzoeken en die wordt dan voor je geslacht. Pff ik besloot er direct vegetariër te worden. De Vietnamezen zijn niet anders gewend. Er wordt veel op straat gekookt en gegeten. Het is een ontmoetingsplaats voor mensen.
Vies.. Tja.. Het is niet mijn standaard van schoon, maar mensen zijn hier wel degelijk netjes!! De vuilnis die op straat wordt gegooid of gezet wordt ook opgehaald. Dit werk is voorbehouden aan vrouwen. Ik raakte begin van de avond aan de praat met een Vietnamese die in Duitsland en Oostenrijk gestudeerd had en vroeg haar waarom nu juist vrouwen dit hele zware werk deden? Het vuil wordt namelijk met een platte kar opgehaald en naar een verzamelpunt gebracht. Ze vertelde me dat dit vrouwen zijn zonder enige opleiding en vaak met teveel kinderen die echt geen andere keus hebben. Nou, petje af!! Ik doe het ze niet na.
We brachten vandaag ook een bezoek aan de Hóa Ló Prison. Die staat bekend om 2 dingen. De vreselijke martelingen uitgevoerd door de Franse onderdrukkers en de opsluiting van voornamelijk Amerikaanse piloten die gevangen genomen werden tijdens de Vietnam War. Wat zijn wij Westerlingen toch nare mensen... Wat bij mij is blijven hangen is dat de Vietnamese revolutionairen ondanks alles ( doodstraf en gruwelijke martelingen) in hun doel bleven geloven. Voor de Amerikaanse piloten was het gevangenisleven in "Hanoi Jilton" een tijd van bezinning. Velen van hen kwamen tot inkeer en schreven de Amerikaanse politiek de oorlog te stoppen.
Later onderweg kwamen we, puur toeval, bij een public temple. Het lag achter een muur en was slecht onderhouden. We mochten evenwel op onze sokken naar binnen. Voor de ingang zat een man op stukken geel papier met speciale kwasten en hele speciale inkt gebeden voor de doden te "schrijven." Ik had dit weleens op tv gezien en wist dat het een kunst is om te kunnen. Toen ik de tempel uitkwam en mijn schoenen aan wilde doen schoof hij een krukje naar voren, zodat ik kon zitten. Engels sprak hij zelf niet, maar hij communiceerde via zijn protegé die heel redelijk Engels sprak. We mochten alles vragen. Misschien genoot hij stiekem wel een beetje van de aandacht die hij voor zijn werk kreeg. Als dank maakte hij voor ons allebei een kunstwerkje. We zullen het zeker bewaren en nog lang terug denken aan dat bijzondere moment!!
Morgen gaan we Hanoi verlaten en ik moet zeggen.. Met mixed feelings. Ik had hier nog wel een paar dagen kunnen rondzwerven.
Op naar het volgende avontuur Cat Ba - Halong Bay!
Dikke kus van ons!
Tot morgen. Mams. xx